Ibis met lepelvormige snavel

De lepelaar had geen lepel maar een snavel.

Met wat verbeeldingskracht zag je inderdaad in de vorm van zijn snavel de vorm van een lepel.

Maar het was niet echt een lepel want een lepel is zilverkleurig, heeft een andere vorm en kan je vastnemen met je hand. Je kan er eten mee oplepelen.

Conclusie: de naam lepelaar klopt niet want het is geen lepel. Het matcht niet met het beeld in mijn zoon zijn hoofd. Een betere benaming zou ibis met lepelvormige snavel kunnen zijn.

Verder onderzoek in het museum toonde ons het skelet van de lepelaar waarbij de vorm van lepel nog iets beter zichtbaar was. Ook het infobord kon nog wat meer duiding geven over hoe het dier met zijn snavel diertjes uit het slib oplepelt/vist. Maar alle informatie kon de meeste simpele logica niet doorbreken: het is geen lepel.

Onze wereld is zeer ingewikkeld voor personen met autisme.

Meerdere betekenissen voor één woord, woorden die de lading niet dekken, mensen die het ene zeggen maar het andere bedoelen, gelaatsuitdrukkingen die moeilijk te lezen zijn, sociaal nieuwe situaties waarbij je nog niet hebt geleerd hoe je je moet gedragen,...

Het moet uitputtend zijn om naast het gewone leven ook constant al die radartjes in je hoofd te voelen draaien, de onzekerheid...

Morgen is het wereldautismedag

Ik draag mijn pin 'Kei in Autisme' morgen, mijn zoon heeft immers autisme.

En ik weet hoe belangrijk bewustwording en begrip is.

Mijn zoon zijn wereld is extra uitdagend.

Hij kan me vertellen dat 'nee' in de meeste talen met de letter 'n' begint maar niet hoe je moet reageren wanneer iemand sterft.

Hij kan mijn man verslaan bij het schaken maar stort vaak na een gewone schooldag helemaal in.

Hij maakt wiskundige raadsels alsof het niets is maar kan niet begrijpen waarom we een lepelaar een lepelaar noemen. Om nog maar te zwijgen van een luipaard.

Duidelijkheid in het leven geeft rust maar dat ontbreekt net voor hem in het dagelijks leven en communicatie.

Nu autisme meer 'bekend' is, volgt vaak de reflex: "ze hebben allemaal autisme" of "het is toch maar een beetje" of "het valt niet zo erg op".

Dan gaan alle haartjes op mijn lichaam recht staan.

Zinnen die de diagnose en dagelijkse worstelingen van mijn zoon teniet doen.

Toen onlangs mijn zoon zijn overgrootvader stierf, is hij vlak voor de begrafenis in paniek geraakt.

Het uitzinnige soort waarbij hij luidkeels huilde.

Het dagverloop was namelijk eerst de begrafenis en dan gingen we samen eten op de koffietafel.

Zijn denkwijze had hier een oorzaak-gevolg situatie van gemaakt (zoals taalkundig geleerd) waardoor hij dacht dat we na de begrafenis het lichaam van zijn overgrootvader samen gingen opeten.

Het heeft een uur geduurd om hem te troosten, rustig te krijgen en te verklaren wat een koffietafel is, hoe alles verloopt,...

Het leven is niet eenvoudig als je autisme hebt.

Ieder beetje helderheid in jouw communicatie kan helpen.

Het vraagt zelfs niet zo veel van ons.

Maar voor iemand met autisme kost het veel meer moeite om alles te proberen begrijpen.

Genoten van de woorden? Of iets bijgeleerd? Geraakt door de illustratie?:

Trakteer op een kopje koffie